Folkefrelsar til oss kom

Den heilage Ambrosius.
Biletet er henta frå Wikimedia Commons.

Denne veka har St. Isidors minne, på grunn av sjukdom og dårleg tid, forbigått minnedagane til både Johannes av Damaskus og Nikolas av Myrra i den totale stille. I dag er det Ambrosius av Milano som har minnedag. Vi kan ikkje gå forbi også han, så vi tar med oss salmen, Folkefrelsar til oss kom, vidare i adventstida. Salmen står som dei fleste veit som nummer ein i Norsk Salmebok, og er den eldste salmen i boka. Enkelte vil kanskje hevde at det og er den finaste salmen i salmeboka og at det kun har gått nedover med salmekunsten sidan Ambrosius skreiv dette på slutten av 300-talet.

Folkefrelsar, til oss kom,

fødd av møy i armodsdom! 

Heile verdi undrast på 

kvi du soleîs koma må.  

Herrens under her me ser, 

ved Guds Ande dette skjer. 

Livsens ord frå himmerik 

vert i kjøt og blod oss lik.  

Utan synd han boren er 

Som all synd for verdi ber. 

Han er både Gud og mann, 

alle folk han frelsa kann.  

Frå Gud Fader kom han her, 

heim til Gud hans vegar ber, 

Ned han fór til helheims land, 

upp fór til Guds høgre hand. 

Du som er Gud Fader lik, 

Ver i vanmakt sigerrik! 

Med din guddomsvelde kom, 

styrk oss i vår armodsdom.  

Klårt di krubbe skina kann, 

ljoset nytt i natti rann, 

naud og natt til ende er, 

trui alltid ljoset ser.  

Lov og takk, du Herre kjære, 

som til verdi komen er! 

Fader god og Ande blid, 

lov og takk til evig tid!